แสงแดดเป็นไข้

ผลงานที่ยังไม่เคยตีพิมพ์รวมเล่มมาก่อนของ 'รงค์ วงษ์สวรรค์ เริ่มด้วย “หม่อมราชวงศ์นัดพบนักเลง” เมื่อ ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช ต้องมีนัดพบกับ “ยาม” ของบริษัท ปูนซิเมนต์ไทย โดยมี ’รงค์ วงษ์สวรรค์ อยู่ในเหตุการณ์แสนระทึก “นักเลงกับนักเลงเพดานสูงปานกัน นักเลงไม่หมิ่นนักเลง --- ไม่อายนักเลง ทั้งหมายความต่อมาถึงความเป็นผู้ดีโดยไม่ข่มผู้อื่นอย่างไว้ยศ กิ้งก่าได้ทองหรือคางคกขึ้นวอนั้นบรรดาเขาเลื้อยคลานกันในทำเนียบว่ะ! พี่เหงี่ยมนั้นท่านก็สงบเสงี่ยมอย่างผู้บรรลุศีลแห่งนักเลง บางเวลาผมสอดถามบ้าง คุณชายพยักหน้า แต่ถ้าผมพลาดพลั้งพูดทะลึ่งออกนอกขบวนท่านก็ถลึงตาไม่ดุด่าต่อหน้าคนอื่น --- ก็อย่างนี้ใครจะไม่รัก?”

“กรุณา --- ไม่ถามว่าใครเป็นครูของ ’รงค์ วงษ์สวรรค์ บางคนและหลายคนเรียกขานว่า หม่อมป้า ผมไม่ทะลึ่งฟ้าถลาดินปานนั้นจึงเรียกท่านตามแบบแผนการยกย่องราชนิกุลชายชั้นหม่อมราชวงศ์ว่า คุณชาย และไม่เคยผันแปรตราบถึงนาฑีนี้ด้วยความภักดี”

นอกจากคาราวะครูบาอาจารย์ “แสงแดดเป็นไข้” ยังเป็นงานเขียนในลักษณะ “รำพึงรำพัน” อันเป็นเอกลักษณ์ของ ’รงค์ วงษ์สวรรค์ ที่โดดเด่นชวนคันคะเยอในหัวใจ “กำแพงไม่สำคัญกว่าคน... ใครผู้สร้างกำแพงด้วยกิเลสตัณหาพวกนั้นไม่เป็นแก่นสารอันยืนยง และจำนวนไม่น้อยไม่แตกต่างกับปรสิตเบียดเบียนสังคมอย่างไม่อับอาย แต่กลบเกลื่อนโดยอ้างเกียรติแห่งวงศ์สกุล คนเก็บเห็ดและคนขุดหน่อไม้ คนวางเบ็ดราวและคนเลี้ยงวัว คนลอกปอและคนปลูกข้าวฟ่าง คนจำนวนมากกว่าผู้เป็นคนในกำแพงนั้นต่างหากเป็นหัวใจของประเทศ”

“ผมไม่เคยสัญญากับใครทุกคนเพราะไม่ใช่นักการเมือง ’รงค์ วงษ์สวรรค์ เป็นนักเขียนแค่นี้”