"ความรักที่มัวเมาอยู่ในกามกิเลสตัณหา เป็นสิ่งที่ปรากฎให้เห็นมาทุุกยุคทุกสมัย ความรักในกามกิเลสเป็นความรักที่หอมหวานและเชื้อเชิญให้ชายหญิงผู้ยังเวียนว่ายอยู่ในวังวนของตัณหาได้เข้ามาลิ้มลอง"
"ความรักที่มัวเมาอยู่ในกามกิเลสตัณหา เป็นสิ่งที่ปรากฎให้เห็นมาทุุกยุคทุกสมัย ความรักในกามกิเลสเป็นความรักที่หอมหวานและเชื้อเชิญให้ชายหญิงผู้ยังเวียนว่ายอยู่ในวังวนของตัณหาได้เข้ามาลิ้มลอง"
จุลดา ภักดีภูมินทร์เขียนนวนิยายเรื่อง "บ่วง" นี้ขึ้นมา ก็เพราะต้องการให้คนรู้จักความละอายเรื่องการฝักใฝ่ในกามราคะโดยเฉพาะการผิดศีลกาเมสุมิจฉาฯ และเรื่องของกรรม หากผู้ใดหลงอยู่แต่ในกรรมชั่วก็จะมีบ่วงคล้องรัดรึงชีวิตของผู้นั้นอยู่ตลอดเวลา ดุจดังล้อที่หมุนไปตามเกวียน...